Ή αλλιώς, ομελέτα με κολοκυθάκια και πατάτες ~ έτσι για να θυμηθούμε απλές γεύσεις από τα παιδικά μας χρόνια...
Υλικά για 1 άτομο:
Υλικά για 1 άτομο:
2 αυγά
2 μικρά κολοκυθάκια
1 μέτρια πατάτα
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Ελαιόλαδο
Κεφαλοτύρι τριμμένο
Καθαρίζουμε και κόβουμε τις πατάτες και τα κολοκυθάκια σε λεπτές φετούλες.
Ζεσταίνουμε αρκετό ελαιόλαδο στο τηγάνι και ροδίζουμε καλά τις πατάτες.
Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με τα κολοκυθάκια.
Μόλις ετοιμαστούν, σκουπίζουμε το τηγάνι, προσθέτουμε 1 κουταλιά λάδι, ρίχνουμε πάλι μέσα τα κολοκυθάκια και τις πατάτες, χτυπάμε καλά τα αυγά με μπόλικο αλατοπίπερο και τα προσθέτουμε στο τηγάνι. Ρίχνουμε από πάνω 2-3 κουταλιές τυρί τριμμένο και περιμένουμε περίπου 3-4 λεπτά, να πήξει το μίγμα στον πάτο. Μόλις πήξει μεταφέρουμε το τηγάνι στο γκριλ της κουζίνας για να ροδίσει και από πάνω και να φουσκώσει.
Αλλιώς, απλώς γυρίζουμε την ομελέτα με προσοχή χρησιμοποιώντας το καπάκι του τηγανιού ή μιας κατσαρόλας.
Σερβίρουμε με σαλάτα πράσινη ή χωριάτικη και έχουμε ένα πλούσιο, χορταστικό και νόστιμο γεύμα...
νοστιμια ανευ προηγουμενου, η μαμα μου μας την εφτιαχνε τα σαββατα γιατι μας αρεσε πολυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας όρεξη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πιο ωραία ομελέτα όπως την περιγράφεις την έχω φάει στη Σαμοθράκη σε ταβερνάκι μέσα στο δάσος και λαχανικά κατευθείαν από τον κήπο!!
@ Pansofix:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα τέτοιες αναμνήσεις μου φέρνει αυτό το φαγάκι...
Απλά αλλά ωραία φαγητά και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι τα βαρέθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ξανθή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές είναι γεύσεις αξεπέραστες ~ δυστυχώς τις βρίσκουμε όλο και πιο σπάνια...
@ Evie:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως - μόνο που πολλές φορές τα ξεχνάμε και ψάχνουμε πιο "εξελιγμένες" γεύσεις!
Κλασσική "μαμαδίστικη" γεύση, που την έβρισκα κάποτε στο κυλικείο του Χημείου, όταν καμιά άλλη σχολή δεν είχε κυλικείο καν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά, μέχρι και τώρα, στο Travel Stop της Λάρισας.
Εγώ την κάνω στο φούρνο από την αρχή, ξεκινώντας από τις πατάτες. Σαν πιο υγειινό μου φαίνεται.
Η ομελέτα που με έχει "σώσει" πολλές φορές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο που μας την θύμισες Μπέτυ!
Φιλιά!
@ ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό είναι οι φίλοι ~ για να επισημαίνουν ακόμα και τα αυτονόητα καμμιά φορά! Απείρως πιο υγιεινή η δική σου εκτέλεση, η δύναμη της συνήθειας όμως δεν με άφησε να σκεφτώ την εκδοχή του φούρνου!!!
Ευχαριστώ για την υπόδειξη!
@ ΕΛΕΝΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενάκι μου τι κάνεις; Μου έλειψε η παρέα και οι όμορφες συνταγές σας, τελευταία μπαίνω σαν τον κλέφτη, κάνω ανάρτηση και εξαφανίζομαι ~ δεν προλαβαίνω τίποτε άλλο ...ελπίζω να βρω λίγο περισσότερο χρόνο σύντομα!
Σε φιλώ...
To φαγάκι αυτό το τρώγαμε κι εμείς στο σπίτι τα Σάββατα!! Το λέγαμε "πατάτες με αυγά"!! Υπέροχο!! Μου θύμισες την μανούλα μου και τα υπέροχα παραδοσιακά φαγητά της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ
Καληνύχτα
Super φαγάκι, στείλεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
ΑπάντησηΔιαγραφή@ anthivolon:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που μου αρέσει περισσότερο σε κάτι τέτοια φαγάκια, είναι οι τρυφερές αναμνήσεις που ξυπνάνε!
Καλό βράδυ, φιλιά κι από μένα...
@ Asteri:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστεράκι, αντί για delivery, δεν έρχεσαι κατά δω να την τσακίσουμε με παγωμένη μπυρίτσα; :))
ωχ παναγία μου, θέλωωωωωωωωωωωωωω!!!! τέλεια και αγαπημένη
ΑπάντησηΔιαγραφήEύκολη,απλή,μα πολύ πολύ νόστιμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο φούρνο τις βάζω,δεν μπορώ να τις γυρίσω.
Φιλιά!
Καλά είπες! Να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια! Αχ, να είχα λίγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελαίνομαι για ομελέτες! Κι αυτή εδώ μία από τις αγαπημένες μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτελεια νοστιμια, την καλησπερα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις αγαπημένες μου ομελέτες (προσθέτω φέτα και άνιθο). Τα παιδιά τη λατρεύουν. Συνταγή από τη γιαγιά μου (από την Ποταμιά) τη θεία μου και τη μαμά μου. Αλλά δεν την ήξερα φριτάτα. Και αυτή την ομελέτα, και μια άλλη φοβερή που έκανε η γιαγιά μου με βρούβες τις έλεγα φρουτάλια, όπως την ομελέτα με τα Αντριώτικα σύγλυνα. Θα ρωτήσω τη θεία μου για το όνομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλό και πεντανόστιμο όπως όλα τα φαγητά με λίγα υλικά:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άνοιξες την όρεξηηη!!
Φιλάκιαα:-*
Τσακίζω όλες τις ομελέτες και κυρίως αυτές με τα λαχανικά!!!! Φτιάχνω με κολοκυθάκια αλλά ανάμεικτη δεν το είχα σκεφτεί!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚολοκυθάκια έχω στον κήπο, αυγουλάκια ας είναι καλά οι κοτούλες μου οπότε θα την φτιάξω σίγουρα!
Και όμως σήμερα έκανα μόνο για μένα ομελέτα με πατάτες στο τηγάνι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια εκδοχές φούρνου δες ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Πολύ καιρό είχα να κάνω στο τηγάνι και μου άρεσε η ιδέα σου.
ομελέτα με κολοκυθάκι έφαγα πρώτη φορά Ιταλία και μου άρεσε,Ελλάδα δεν την είχε φτιάξει ποτέ η μητέρα μου....με πατάτες είναι κόλαση φυσικά
ΑπάντησηΔιαγραφήχχχχ
@ ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόπιασε... έχω και παγωμένη μπυρίτσα! :)
φιλιά...
@ eleni:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πιο απλά είναι πολλές φορές και τα πιο νόστιμα..
Καλό βράδυ...
@ big mama:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει που σε όλες μας ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις!
Την καλησπέρα μου!
@ Ανεράιδα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρομοίως...
σε φιλώ!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Benicos place:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα κι από μένα ~ ακόμα θυμάμαι την εκπληκτική σας ανάρτηση με τα άγρια ζώα!!!
@ Γιάννης Ν.:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα
Η Ποταμιά που αναφέρεις είναι στην Άνδρο;
γιατί έχουμε και στην Νάξο χωριό με το ίδιο όνομα...
@ Magda:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως με την νοστιμιά της απλότητας!
Καλό βράδυ...
@ Λίλα τα λες για να ζηλέψω ε; :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυγουλάκια από τις κοτούλες στην αυλή και φρέσκα λαχανικά από τον κήπο απολαμβάνω μόνο όταν πηγαίνω στην πεθερά μου στην Κρήτη... και απολαμβάνω τρομερά να τα κόβω ολόφρεσκα και δροσερά και να τα μαγειρεύω...
Τυχερούλα...!!!
Φιλιά...
@ ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ώθησα στην ακολασία λοιπόν ε; χαχα...
τις είδα τις αναρτήσεις σου και τις ζήλεψα και τις δυο..
Καλό βράδυ...
@ Και λοιπόν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά θα έβαζα κι άλλα λαχανικά μέσα αλλά δεν συμφωνούν οι υπόλοιποι :(
κι έτσι όμως είναι φοβερό φαγάκι
φιλάκια...
Για την Ποταμιά της Νάξου λέω, από εκεί ήταν η γιαγιά μου αλλά έφυγε πολύ μικρή για Αθήνα. Εγώ μόνο μια φορά έχω πάει και θυμάμαι πολύ πράσινο και μια πηγή.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Γιάννης Ν.:
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστε έχεις καταγωγή από Νάξο!!!
Κι εμένα ο πατέρας μου είναι από το Χαλκί και η μητέρα μου από την καταπληκτική Απείρανθο, από όπου έχω υπέροχες αναμνήσεις!
Καλό τριήμερο σου εύχομαι...