Το βιβλίο «Μαγειρεύοντας για τον άλλο Άνθρωπο» είναι μια συλλογική συνεργασία μιας ομάδας food bloggers, που μέσα από το πάθος μας για το φαγητό, συνδυάσαμε τις γνώσεις μας πάνω στη μαγειρική για να βοηθήσουμε μια ομάδα ανθρώπων που είναι λιγότερο τυχεροί απ’ ότι είμαστε εμείς, που ασχολούμαστε με το φαγητό.
Καλέσαμε γνωστούς Chef να μας βοηθήσουν και με μεγάλη χαρά ανταποκρίθηκαν στο αίτημά μας και μας πρόσφεραν και αυτοί τις δικές τους συνταγές.
Οι Chef είναι, με αλφαβητική σειρά:
Γεωργακάκη Σοφία (δεν έχει blog ή ιστοσελίδα αλλά θα την βρείτε στο
Facebook)
Τσιβουράκης Γιάννης (δεν έχει blog ή ιστοσελίδα αλλά θα τον βρείτε στο
Facebook)
Οι Food-bloggers είναι (πάλι με αλφαβητική σειρά):
Πρόσφατα πήραμε μια συνέντευξη από τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε αυτή την ιδέα και μέσα από τη συνέντευξη που μας έδωσε, πιστεύω πως θα λύσει όποιες ερωτήσεις ή απορίες έχετε.
Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο:
Τί σας ώθησε στο να ξεκινήσετε αυτό το τεράστιο έργο και τι συναισθήματα βιώνετε κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα συσσίτιο;
Πριν ξεκινήσουμε θα ήθελα να σας πω ότι ΔΕΝ κάνουμε συσσίτια ούτε ελεημοσύνη. Αυτό ακριβώς είναι και αυτό που με ώθησε να κάνω τον «άλλο άνθρωπο». Δηλαδή, όταν προσφέρονται συσσίτια, πιστεύω πως ξεκινάει η ταπείνωση και η κατακρεούργηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τους ανθρώπους που έρχονται και τα δέχονται, κι αυτό το γεγονός μου έδωσε την ώθηση, ώστε να δημιουργήσω τον «άλλο άνθρωπο». Αυτή είναι κι η διαφορά μας με τα συσσίτια, διότι εμείς κάνουμε γεύμα με όλους. Είναι και το πιο όμορφο συναίσθημα γιατί τρώμε μαζί με τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και συμμετέχουμε στη διαδικασία του γεύματος.
Ποιές είναι οι ανάγκες που δυσκολεύεστε να καλύψετε, για τη λειτουργία της κοινωνικής κουζίνας και πώς θα μπορούσε κάποιος που θέλει, να συμβάλει στην προσπάθεια, να βοηθήσει;
Οι ανάγκες της κουζίνας εκτός από τα τρόφιμα και τα αναλώσιμα είναι και τα χρήματα που χρειάζονται για την μετακίνηση, το προπάνιο, τα έξοδα του αυτοκινήτου και άλλα πολλά που μπορείτε να δείτε
εδώ.
Πιστεύετε πως οι Έλληνες ακόμη και μέσα στην κρίση είμαστε απαθείς προς το συνάνθρωπο μας, ή αρκεί κάποιος να κάνει την αρχή, να δώσει το φωτεινό παράδειγμα για να ενεργοποιηθεί η φιλαλληλία μας (αλτρουισμός), ώστε να μετέχουμε σε οποιαδήποτε κίνηση;
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα σκεπτόμασταν μόνο τον εαυτούλη μας και τίποτα άλλο. Δεν μας ένοιαζε για τον συνάνθρωπο μέχρι που ήρθε αυτό που λένε κρίση, που για μένα δεν είναι οικονομική αλλά κοινωνική, για να ενεργοποιηθούμε και φυσικά αυτό που μας έλειπε ήταν να βρούμε ποιο είναι αυτό που μας αρέσει και μας εκφράζει για να συμμετάσχουμε σε αυτό.
Θα θέλαμε να μας πείτε κάτι που μάθατε μέσα από αυτό το ταξίδι προσφοράς που έχετε κάνει μέχρι στιγμής και θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας.
Έχω μάθει πάρα πολλά και μαθαίνω κάθε μέρα και περισσότερα για εμένα, για τις αντοχές μου αλλά και για τις αντοχές των συνανθρώπων που είμαστε μαζί κάθε μέρα. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι κατάλαβα ότι αυτό που λείπει από όλους, είναι η επικοινωνία μεταξύ μας και η ανάγκη να συμφάς ένα πιάτο φαΐ με έναν που έχει ανάγκη την τροφή, παρά να του το δώσεις .
Οι άστεγοι έχουν διατροφικές προτιμήσεις ή τρώνε τα πάντα; Είναι καλόβολοι και καταδεκτικοί σε ό,τι κι αν τους σερβίρετε; Εκφράζουν καμιά προτίμηση ή επιθυμία για φαγητό;
Οι άστεγοι είναι και αυτοί σαν όλους μας, δεν έχουν καμιά διαφορά από εμάς που ναι, τρώμε ότι μαγειρεύει η κατσαρόλα, αλλά όπως και στο σπίτι μας λέμε: «πάλι το ίδιο τρώμε;» ή «δεν έχει κρέας;» είναι το ίδιο και φυσικά αφού τρώμε μαζί από την ίδια κατσαρόλα, καταλαβαίνουν και συμμετέχουν με χαρά στο γεύμα μας.
Ποιοί άνθρωποι τρώνε στην κουζίνα του «Άλλου Ανθρώπου», δηλαδή ποιό το μορφωτικό τους επίπεδο, εάν είναι άνεργοι ή έχει μειωθεί το εισόδημα τους, άστεγοι κ.λ.π. Ποιό είναι το κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων που σας βοηθούν; Εργάζονται ή είναι επίσης άνεργοι; Ποιό είναι το μορφωτικό τους επίπεδο; Ποιός είναι ο ρόλος της πολιτείας (υπήρξε ενδιαφέρον από την πλευρά της ή δημιουργήθηκαν εμπόδια);
Όλοι οι άνθρωποι άστεγοι, άνεργοι, άποροι, εργαζόμενοι, φοιτητές, χωρίς και με κοινωνική μόρφωση συμμετέχουν και σαν εθελοντές αλλά και στο γεύμα. Όταν λέμε για ΟΛΟΥΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, όχι μόνο στο χρώμα ή στην θρησκεία, αλλά και για αυτούς που έχουν.
Σ' αυτές τις κινήσεις πρωτοβουλίας των πολιτών ποιά είναι η συμβολή της Πολιτείας και της Εκκλησίας;
Καμιά απολύτως. Και πως θα μπορούσε άλλωστε. Η εκκλησία κάνει συσσίτια με σκοπό το έλεος, δηλαδή λυπάται την δυστυχία των ανθρώπων, εμείς δεν τους λυπόμαστε, απλώς τους σεβόμαστε και θεωρούμαστε ίδιοι, όσο για την πολιτεία είναι αυτή που μας έφερε εδώ που μας έφερε.
Ποιές δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει στην υλοποίηση του όλου έργου σας;
Πολλές, όπως προσαγωγές στην αρχή της δράσης, λειτουργικά έξοδα, να μην έχουμε τρόφιμα, να μην έχουμε γκάζι, να μην έχουμε μεταφορικό μέσο, καιρικά φαινόμενα, αλλά πάντα με την πίστη σε αυτό που κάνουμε τα καταφέρνουμε.
Έχετε εσείς δράσεις και σε άλλες πόλεις ή έχετε επικοινωνία με ανθρώπους από άλλες πόλεις που κάνουν το ίδιο;
Έχουμε και άλλες πόλεις, όπως η Σαλαμίνα και το Χαϊδάρι που μαγειρεύουν σαν «άλλος άνθρωπος» κάθε Σαββατοκύριακο και βέβαια επικοινωνούμε με άλλες πόλεις που κάνουν παρεμφερείς με εμάς δράσεις, όπως Λαύριο, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης, Τρίκαλα, Βόλος, Μέγαρα, Ρότερνταμ, Λευκωσία, Πάτρα, κ.ά.
Υπάρχουν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες στις οποίες απευθύνεται η Κοινωνική Κουζίνα και ποιές τελικά επωφελούνται από αυτό το τεράστιο έργο;
Όπως ανέφερα παραπάνω «Η Κοινωνική Κουζίνα» απευθύνεται σε όλους, δεν υπάρχει κάποιος που μένει απ’ έξω. Σημασία έχει η συμμετοχή και η επικοινωνία. Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν ανάγκη το φαγητό έρχονται μαζί μας όχι για το φαγητό αλλά για την επικοινωνία με όλους μας, που είναι και αυτό που μας λείπει τελικά.
Αν θέλει κάποιος άπορος να ενταχθεί στην σκέπη και την φροντίδα "Του άλλου Ανθρώπου" πώς μπορεί να το κάνει; Πρέπει να βρίσκεται στην Αθήνα ή μπορεί και σε άλλες πόλεις;
Οποιοσδήποτε μπορεί να ενταχτεί στην κοινωνική κουζίνα, είτε είναι άπορος, είτε είναι εφοπλιστής, απ’ όπου και αν είναι, όπου και αν ζει και αυτό είναι και το μεγαλείο της κοινωνικής κουζίνας γιατί δεν είναι κάτι το οποίο χρειάζεται αίτηση, συνέντευξη, η σφραγίδα. Η κοινωνική κουζίνα είναι ΙΔΕΑ, δεν χρειάζεται ούτε σφραγίδα, ούτε νομική μορφή, είναι μια κίνηση αλληλεγγύης από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.
Αντιμετωπίσατε προβλήματα στους χώρους που γίνονται τα συσσίτια από κάποιους που πιθανώς εναντιώνονται σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες;
Μηδαμινές έως εξαιρετέες, στα τρία χρόνια καθημερινού μαγειρέματος 3 φορές μόνο, απλά τους ενοχλούσε η εικόνα και όχι το γεγονός.
Εκτός από το φαγητό για όλους, ποιά άλλη βοήθεια προσφέρει «Ο Άλλος Άνθρωπος» στον συνάνθρωπό μας;
Όπως είπα και πριν, το φαγητό είναι το μέσο για να αρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας, δεν έχει σημασία αν μένει κάποιος στον δρόμο ή έχει μια βίλα στην Εκάλη ή στην Γλυφάδα, σημασία έχει να μιλάμε μεταξύ μας .
Πώς οραματίζεστε το μέλλον της Κοινωνικής Κουζίνας;
Να δημιουργηθεί «Κοινωνική Κουζίνα» σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό, σε κάθε χώρα, να διώξουμε αυτό που μας ποτίζουν καθημερινά με τον φόβο του αγνώστου και με «μέσο το φαγητό» να αρχίσουμε να μιλάμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας, ξεχνώντας και ξεπερνώντας της διαφορές μας. Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα πιάτο ζεστό φαγητό μας φέρνουν όλους πιο κοντά και κάνουν την καθημερινότητα μας πιο όμορφη.
Το βιβλίο στοιχίζει μόνο 5 Ευρώ και μπορείτε να καταθέσετε το ποσό αυτό στον Τραπεζικό Λογαριασμό του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου: ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ στην Τράπεζα EUROBANK 0026.0294.88.0200608548 (IBAN GR 60026 0294 0000 88020 0608548). Το καταθετήριο θα το σκανάρετε ή θα το βγάλετε μια φωτογραφία στο οποίο θα φαίνονται καθαρά όλα τα στοιχεία σας, και θα το στείλετε στο email:oallosanthropos@gmail.com. Εάν πληρώσετε περισσότερα από ένα βιβλίο, να ενημερώσετε την ομάδα του κ. Πολυχρονόπουλου, σε ποιό όνομα και e-mail θέλετε να το στείλετε.
Σας ευχαριστώ πολύ και να είναι Καλοτάξιδο!
